Waar ben ik aan begonnen?!

Waar ben ik aan begonnen?! Een vraag die soms wel eens in mij opkomt! Sinds ik school heb verlaten om te werken! En dat alles maar met één doel: een rondreis door India!

Allereerst verliet ik mijn school, wat betekend: geen huiswerk, niet telkens mijzelf moeten bewijzen, geen presentaties, niet onbetaald vroeg opstaan en niet telkens in slaap vallen bij een saaie les! Dus voor mij is dit heerlijk! Wel was het de eerste maanden wel vreemd om niks meer te hoeven doen. Ik ben zodra ik uit mijn werk kom, ook echt daadwerkelijk klaar! Wel vaak moe, maar het gevoel om vrij te zijn is prettig!

 

Verder heb ik een naaldenfobie gehad. Dat betekend o.a. dat je je laat lijden door je angsten. Ik vermeed alles wat met naalden te maken had zoveel mogelijk. Dokters moesten achter me aan rennen om mij te vangen en die prik te geven! Huilen, schreeuwen, slapeloze nachten of juist nachtmerries! Zo zag mijn leven er wel een beetje uit als ik hoorde dat ik een prik moest halen! Ik dacht altijd dat ik de enige was die zo'n drama bij de dokter kon maken, maar via verschillende forums op internet bleek ik totaal niet de enige.

Wat ik wel jammer soms jammer vind, is dat veel mensen niet begrijpen wat zo'n fobie inhoud. Dan heb je van die reacties als: ik ben ook bang voor naalden, maar blahblahblah. Een naaldenfobie is echt wel anders dan de meeste mensen denken!  Maar goed, in vergelijking met vroeger ben ik dit jaar gegroeid, want ik heb me niet laten lijden door mijn angst voor naalden! Wat betekend, dat mijn angst voor naalden geen fobie meer is!

 

Op vrijdag 17 januari ben ik naar TravelClinic "De Oude Maas" gegaan. Hiervoor had ik al wat rustgevende druppels en pillen ingenomen. Desondanks werkte deze niet genoeg. Bij het binnenlopen voelde ik mij al misselijk! Wel was ik snel aan de beurt en werd er echt de tijd voor mij genomen. Al gauw kwamen de tranen, die ik helaas niet kon bedwingen! Om rustig te blijven, mocht ik liggen en deed ik mijn muziek aan om een beetje te kalmeren. Daarna was het handen voor mijn ogen en tot drie tellen.

 

Het ging zo snel! Die mevrouw zei "Dat was één!" En verbaast opende ik mijn ogen! Het deed geeneens pijn! Snel volgde twee en drie! Ongelofelijk hoe snel dat ging en hoe pijnloos! Ik ben echt trots op mijzelf dat ik heb doorgezet. En het mooiste is, nu mag ik op reis door India! Ik kan niet wachten om te vertrekken!